Here I go again. I am currently on my third week of training. Next week, magflo-floor na kami. Actual calls na. Nararamdaman ko na naman ang sakit kong katam short for katamaran. For sure papatayin nito ang social life ko which is parang wala na nga. Hindi ko alam kung bakit nadedepress ako pag sobrang stressed out. Feeling ko kasi na preso ako at wala ng gagawin kundi mag-biyahe ng pagkalayo-layo, ma-stress ng 9 hours a day, matulog ng kulang at samut-sari pang mga bagay na ayo kong maramdaman. Mas gusto ko nalang tumunganga sa bahay at maging pabigat, kesa ma-stress ng ganito. As usual ginagawa ko lang to para sa pera. Bukas o sa makalawa o sa isang lingo ay baka bigla na naman akong maglaho ng parang bula at mag bakasiyon na naman. Diko talaga mafigure-out kung anong gagawin ko sa buhay ko. Here I go again.
tiis lang ng konti Daniel :)
ReplyDeletelam namin kaya mo naman yan.
I know exactly how you feel. former call center agent here hahahha sa training lang masaya pero sa actuall calls its torture
ReplyDeleteanyways find a different work na di callcenter
Kaya mo yan sis. Sanayan lang...
ReplyDelete@ doc: Hehe. Sana nga Doc hehe : ) Thank u!
ReplyDelete@ Hard2get: Actually, para sakin, training ang start ng torture hehe. Thanks.
ReplyDelete@ mugen: Sana nga sis' dumating yung araw na masanay din ako : )
ReplyDeletePaulit-ulit lang haha.
ReplyDelete